زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و بیان راهکارهای آن

داروها می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند و مشاوره‌های روان‌شناختی می‌توانند مهارت‌های مقابله با استرس و مدیریت هیجانات را به فرد آموزش دهند. عدم پیگیری منظم درمان می‌تواند به بازگشت علائم و کاهش کیفیت زندگی منجر شود. سیکلوتیمیامتخصصان خاطر نشان می کنند كه سیكلوتیمیا ویژگی های مشابه اختلال دو قطبی دارد ، اما راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم (DSM-5) آن را به طور جداگانه طبقه بندی می كند. این شامل هیپومانیا و افسردگی است ، اما تغییرات شدت کمتری دارند.با این وجود سیکلوتیمیا می تواند زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد و پزشک می تواند درمان آن را انجام دهد. از دیرباز لیتیوم به عنوان داروی انتخابی اصلی برای درمان اختلال دوقطبی و کاهش میزان عود مورد استفاده بوده است.

با تشخیص صحیح و درمان مناسب، افراد مبتلا به دوقطبی می‌توانند کنترل بهتری بر تغییرات شدید احساسات خود پیدا کنند و به زندگی بهتری دست یابند. این بیماری می‌تواند تأثیرات زیادی بر زندگی روزمره، روابط شخصی و حرفه‌ای و به طور کلی بر کیفیت زندگی فرد مبتلا داشته باشد. بنابراین، شناخت نشانه‌ها و اقدامات درمانی مناسب از اهمیت بسیاری برخوردار است. افراد دچار این بیماری عموماً با استخدام پرستار بیمار سعی در کنترل آن دارند. معمولاً روان درمانی و داروهایی مانند تثبیت کننده های خلق و خو یا داروهای ضد افسردگی همراه با درمان استفاده می شود.

زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی نیازمند آگاهی، صبر و استراتژی‌های مؤثر است. اولین گام برای مراقبان، کسب اطلاعات دقیق در مورد اختلال دوقطبی است. آموزش به افراد نزدیک به بیمار کمک می‌کند تا بهتر از تغییرات خلقی و رفتاری او آگاه شوند و در نتیجه بتوانند واکنش‌های مناسب‌تری نشان دهند. پذیرش تغییرات خلقی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی، مانند دوره‌های شیدایی و افسردگی، ضروری است. مراقبان باید بدانند که رفتار فرد در این دوران‌ها تحت تأثیر اختلال است و نباید به آن‌ها واکنش‌های تند نشان دهند. ایجاد فضایی برای گفت‌وگوی آزاد و پذیرش احساسات فرد مبتلا، به ویژه در مواقع بحرانی، می‌تواند روابط را حفظ کند.

بیشتر افراد عادی مدتی تغییرات خلقی را تجربه می کنند ، اما موارد مربوط به اختلال دوقطبی شدت بیشتری نسبت به تغییرات خلقی عادی دارند و علائم دیگری نیز ممکن است بروز کند. بعضی از افراد در این دوره ها روان پریشی را تجربه می کنند که می تواند شامل توهم و پارانویا باشد. زیرا  اختلالات طیف دوقطبی و یک قطبی نیازمند رژیم های درمانی متفاوتی هستند . معیار انتخاب اولیه داروها از نظر اثربخشی کلی،سرعت تاثیر یا اثربخشی طولانی مدت  با یکدیگر تفاوت ندارند. وجوه افتراق این داروها عبارتند از خصوصیات دارویی، تداخلات دارویی، عوارض کوتاه مدت و بلند مدت، احتمال بروز علائم قطع دارو و سهولت تنظیم دوز .

برای بعضی از افراد ، یک حالت روانی می تواند چندین ماه یا چند سال طول بکشد. برای بعضی دیگر ممکن است همزمان “به فراز ” و “فرود” برسند یا سریعا پشت سر هم دچار نوسان خلق شوند. عوارض جانبی لاموتریژین عبارت هستند از خواب آلودگی، لرزش، سردرد ،تهوع و جدی ترین عارضه آن  حساسیت پوستی در حدی است که می‌تواند به بستری شدن منجر شود. به دلیل اینکه در افراد کمتر از ۱۶ سالگی حساسیت پوستی شدیدتر بروز می‌کند تجویز نمی شود. چون اختلال قطبی از دو مولفه افسردگی و شیدایی تشکیل می‌شود، برای سهولت و شناخت بهتر اختلال، اول نشانه های دوره افسردگی را بررسی می کنیم. آزمایش‌های پزشکی، مانند آزمایش خون، برای رد سایر بیماری‌هایی که می‌توانند باعث علائم شما شوند، مانند پرکاری تیروئید.

در مورد میزان مراقبتی که می توانید بدون احساس ناراحتی و ناراحتی ارائه دهید واقع بین باشید. محدودیت‌هایی را برای کارهایی که می‌خواهید و می‌توانید انجام دهید تعیین کنید و به آن‌ها پایبند باشید. اجازه دادن به اختلال دوقطبی بر زندگی شما برای شما یا عزیزتان سالم نیست. در حالی که اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال دو قطبی علائم مشابهی دارند و اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما این دو بیماری کاملاً متمایز هستند. اختلال شخصیت مرزی شامل الگوی بلندمدت از تغییرات ناگهانی و لحظه‌ای در خلق، رفتار و تصویر خود است که اغلب ناشی از تنش‌ها در تعاملات با دیگران است. خودآزاری غیرخودکشی نیز در این اختلال رایج است اما در اختلال دو قطبی دیده نمی‌شود.

در بیشتر موارد، اختلال دوقطبی با داروها و مشاوره روانشناسی (روان درمانی) درمان می شود. افراد مبتلا به آلزایمر به دلیل اختلالات حافظه و مشکلات درک و یادآوری، اغلب دچار استرس و اضطراب می‌شوند. استفاده از روش‌های خلاقانه مانند گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش، رایحه‌درمانی و یا انجام فعالیت‌های هنری نظیر نقاشی و باغبانی می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند. مرکز همیاران فرشته با بهره‌گیری از این روش‌ها، فضای آرامش‌بخش و دلپذیری را برای سالمندان فراهم می‌کند تا از استرس‌های روزمره دور شوند و لحظات بهتری را تجربه کنند. اختلال دوقطبی I زمانی تشخیص داده می شود که فرد دچار یک دوره شیدایی شود.

{
• افراد مبتلا به این اختلال بین دوره‌های شیدایی (مانیا) و افسردگی نوسان می‌کنند.
|}
• با بروز علائم یک اپیزود مانیک معمولا نیاز به مراقبت بیمارستانی است.
• برای مدیریت بهتر اختلال دوقطبی، سرویس‌های روانپزشکی در کلینیک روانشناسی هفتاد (haftadlife.com) به بیماران کمک می‌کنند تا با ارزیابی دقیق و درمان‌های تخصصی، علائم خود را کنترل کنند.
• در نهایت، عوامل محیطی و استرس‌ های زندگی می‌ توانند نقش مؤثری در بروز و شدت این اختلال ایفا کنند.
{
• هنگامی که خلق و خوی شما به سمت شیدایی یا هیپومانیا (کمتر شدیدتر از شیدایی) تغییر می کند، ممکن است احساس سرخوشی، پر انرژی یا تحریک پذیری غیرعادی داشته باشید.
|}{
• اخیراً روش های مورد استفاده برای درمان اختلال دوقطبی به سمت درمان­های روانی اجتماعی کشیده شده.
|}

این کار نه تنها به فرد مبتلا کمک می‌کند تا با احساسات خود بهتر کنار بیاید، بلکه می‌تواند به دیگران نیز کمک کند تا این اختلال را بهتر درک کنند و از باورهای نادرست فاصله بگیرند. این دارو در سراسر جهان از چند دهه قبل به عنوان درمان خط اول مانیای حاد به کار رفته است . چندین مکانیسم احتمالی برای تبیین اثر کاربامازپین در درمان صرع و اختلال دوقطبی پیشنهاد شده است. اثرات ضد تشنج این  ممکن است به دلیل تحریک عصبی ناشی از انسداد کانالهای سدیم میباشد که در این حالت تعداد پتانسیل های عمل را کاهش می دهد. در افسردگی مقاوم به درمان و ترک الکل نیز موثر است و میتواند فوران‌های پرخاشگری و تحریک پذیری را در افراد مبتلا به مانیای حاد کاهش دهد. احتمالا با مطالعه این مقاله و یا از طریق اطلاعات قبلی به نتیجه رسیده اید که مبتلایان به اختلال دو قطبی تا آخر عمر درگیر مشکلات ناشی از اختلال هستند و تاریکی بر زندگی آنها سایه انداخته است.

استفاده از علائم و نشانه‌ها، محدود کردن دسترسی به مکان‌های خطرناک مانند آشپزخانه و نصب دستگیره‌های کمکی می‌تواند مفید باشد. مرکز همیاران فرشته با تیمی از پرستاران آموزش‌دیده و دلسوز، آماده است تا محیطی ایمن و راحت برای سالمندان فراهم کرده و آن‌ها را از استرس‌ها و خطرات محیطی دور نگه دارد. آموزش روانی اطلاعاتی در مورد علائم، درمان‌ها و استراتژی‌هایی برای مدیریت این بیماری فراهم می‌کند و بیماران را قادر می‌سازد تا نقش فعالی در مراقبت از خود داشته باشند. اختلال سیکلوتیمیک یک بیماری خلقی است که با دوره هایی از علائم هیپومانیک متغیر و دوره های دوره ای علائم افسردگی نشان داده می شود. اگرچه نوسانات خلقی در اختلال سیکلوتایمیک به اندازه بیماری دوقطبی شدید نیست، با این وجود باعث ایجاد مشکلاتی برای عملکرد روزانه و کیفیت زندگی می شود. عوامل وراثتی به صورت قابل‌توجهی در رشد اختلال دوقطبی اثرگذار است گرچه عوامل محیطی نیز دلالت قابل‌توجهی دارند.

پس جای تعجب نیست که به خصوص در دو دهه گذشته انبوهی از مطالعات پژوهشی برای درک پیچیدگی های بالینی، سیر، علل و درمان این اختلال صورت گرفته است. گرچه درمان دارویی ستون و پایه اصلی درمان اختلالات دوقطبی است، درمان های روان شناختی کمکی می توانند برای بهبودی کارایی و اثر بخشی درمان مفید باشند. در آخر بهترین درمان اختلال دوقطبی توسط یک تیم درمانی که راهکار های دارویی و روان شناختی را با هم به کار می برند بدست می آید. افراد AFAB مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است با سرعت بیشتری حالات خود را تغییر دهند. هنگامی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چهار یا بیشتر دوره شیدایی یا افسردگی را در یک سال تجربه می کنند، به این حالت “دوچرخه سواری سریع” می گویند. سطوح مختلف هورمون‌های جنسی و هورمون‌های تیروئید، همراه با تمایل افراد AFAB به تجویز داروهای ضد افسردگی، ممکن است به دوچرخه‌سواری سریع‌تر در این جمعیت کمک کند.

این حالت ها ممکن است با افکار خودکشی همراه باشد که نیاز به حمایت فوری و مداخله درمانی دارند. این حمایت ها باعث کاهش استرس و افزایش اعتماد به نفس در مواجهه با این بیماری می شود. الکتروشوک روشی جهت تحریک مغزی است که برای رهایی فرد از علائم اختلال دو قطبی مورد استفاده قرار می گیرد. روان درمانی در کنار دارو درمانی می تواند در جهت درمان بیمار مورد استفاده قرار گیرد. افرادی که با این اختلال مواجه میشوند معمولا در اولین دوره افسردگی خود به مرکز های توانبخشی و درمان همچون کلینیک روان یار مراجعه می کنند.

این تغییرات ممکن است منجر به مشکلات در برقراری ارتباط و ایجاد تنش‌های مداوم در روابط فردی، خانوادگی و اجتماعی شود. خانواده‌ها و دوستان نزدیک ممکن است احساس ناتوانی کنند، زیرا برای درک و مواجهه با رفتارهای غیرمعمول و بحران‌های خلقی فرد مبتلا، نیاز به آگاهی و حمایت بیشتری دارند. این وضعیت می‌تواند منجر به استرس و اضطراب در مراقبان شود، به ویژه در مواجهه با رفتارهای پرخطر یا افسردگی شدید فرد مبتلا. علاوه بر این، اضطراب مراقبان ممکن است در اثر احساس مسئولیت و نگرانی برای سلامت روانی فرد مبتلا و تلاش برای حفظ روابط سالم ایجاد شود. حمایت از فرد مبتلا به اختلال دوقطبی یکی از ارکان اصلی درمان و بهبود وضعیت اوست. در زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی اولین نیاز فرد، حمایت عاطفی است.

این رویکرد جامع به کنترل و مدیریت نوسانات خلقی کمک می کند و احتمال بازگشت دوره های شیدایی و افسردگی را کاهش می دهد. در شرایطی که سالمند مبتلا به هر کدام از این بیماری‌ها شود، به دلیل عدم توانایی در انجام کارهای مراقبتی خود، نیاز به همراهی شما دارد. بیماری از هر نوعی که باشد باید حتما با پزشک و متخصصان مشورت کنید تا به کمک آن‌ها بتوانید بهترین درمان و راه‌حل را در نظر بگیرید. از دست دادن عزیزان، ترس از دست دادن عزیزان، فقر و مشکلات مالی، مشکلات و بیماری‌های جسمی، فکر کردن به مرگ، عدم توانایی در انجام کارهای خود و حس سربار بودن، استرس فراوانی به فرد سالمند می‌دهد. یک فرد مبتلا به هیپومانیا ممکن است احساس خوبی داشته باشد و عملکرد خوبی داشته باشد ، اما خلق و خوی او پایدار نخواهد بود و احتمال بروز افسردگی وجود دارد.

مطالعات نشان داده است که تنش شدید خانواده با عود اختلال دوقطبی در ارتباط است. تحقیقات اولیه نشان­ می­دهد که درمان‌هایی که به‌منظور کمک به خانواده­ها برای درک علائم و توسعه مهارت­های مقابله­ای و سبک‌های ارتباطی صورت می­گیرند، سبک­های ارتباطی را تغییر می­دهند و از عود اختلال جلوگیری می­کند. به‌ویژه اینکه فقط ۳۵% بیمارانی که خانواده‌درمانی را به همراه دارو دریافت کردند عود بیماری را تجربه نمودند که با عود ۵۴ درصدی گروه مورد مقایسه رقم چشمگیری است. به همین ترتیب به طور متوسط یک سال و نیم بعد از قطع خانواده‌درمانی عود بیماری تجربه شد که بازهم در مقایسه با گروه گواه مدت طولانی‌تری بوده است. ژن­های مربوط به کارکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی مثل دوپامین، سروتونین، گلوتامات و سایر ژن­ها مربوط به فیزیولوژی سلولی برجسته‌ترین عوامل ژنتیک در آسیب‌شناسی اختلال دوقطبی می­باشند.

آنهایی که هردو والدین مبتلا هستند احتمال ابتلا به سه چهارم افزایش می‌یابد. بسیاری از افرادی که تجربه این اختلال را دارند در اثر این بیماری زندگی شان دچار مشکل می شود مانند هر بیماری دیگری این اختلال موجب بروز مشکلات شدیدی با همسر، اعضای خانواده، دوستان و همکاران می‌شود. به دلیل شناور بودن خلق و بی ثباتی آن در این بیماران، اعضای خانواده باید بتوانند با مشکلات جدی رفتاری و شناختی بیماران سازگار شوند. تفاوت بیماری دو قطبی با سایر اختلالات خلقی در این است که این بیماران باید حداقل یک اپیزود مانیا (دوقطبی نوع یک) و یا هیپومانیا (دوقطبی نوع ۲ ) را تجربه کنند. هر چند اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است ولی با مدیریت علائم امکان ادامه زندگی برای افراد حاصل می‌شود. برای مدیریت و در مواردی درمان اختلال دوقطبی همکاری تیمی خیلی خوب و مهم است.

مسائل روان‌شناختی –اجتماعی علاوه بر تأثیر مستقیم، از طریق تعامل با عوامل ژنتیک به طور غیرمستقیم هم در اختلال دوقطبی مؤثرند. حوادث زندگی و به‌خصوص مشکلات بین فردی در بروز و عود حملات بیماری نقش زیادی دارند. این حوادث زندگی مثل فقدان­ها و استرس­های روزمره در بروز و پیشرفت بیماری دوقطبی هم مؤثر است ولی نقش آن‌ها در این بیماری کمتر شناخته شده است. یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است “فراز ” و “فرود” های روحی را به سرعت و پشت سر هم تجربه کند. موسسه ملی بهداشت روان ، علائم اصلی اختلال دوقطبی را به عنوان دوره های متناوب نوسان خلق و خو توصیف می کند.

محتوای فکری بیماران مانیک را اطمینان زیاد به خود و جاه‌طلبی تشکیل می دهد .افرادی که دوره‌های مانیک دارند، حتی در صورتی که دوره افسردگی نداشته باشند، مبتلا به اختلال دو قطبی تشخیص داده می شوند. افراد در دوره مانیک ( شیدایی) ممکن است معاشرتی، پرحرف ،خلاق ، بذله گو و از خود مطمئن به نظر برسند‌. احساس‌های گشاده رویی و انرژی آنها می‌تواند موجب رفتارهای خطرناک جدی شود. برخلاف دوره افسردگی اساسی که نسبتاً تدریجی پدیدار می‌شود و کاهش می‌یابد دوره منیک معمولاً ناگهان ظاهر می شود و پایان می‌یابد. معمولا فرد در یک دوره چند روزه دستخوش دامنه ای از نشانه ها می شود. دوره‌های منیک معمولا از چند هفته تا چند ماه ادامه می یابند که تا اندازه‌ای بستگی دارد به این‌که فرد مبتلا تحت درمان قرار گرفته است یا نه.

تشخیص و درمان افسردگی دو قطبی به عهده روان‌شناس و روان‌پزشک است و برای درمان بهتر، باید بهترین پزشک و درمانگر انتخاب شود. با اینکه انتخاب پزشک و درمانگر مناسب بسیار مهم است، اما در عین حال باید تأکید داشت که برای اعتماد و تعامل خوب با آنان، صداقت و صراحت در ارتباط با آنها بسیار اهمیت دارد. علاوه بر این، این اختلال می‌تواند تاثیر شدیدی بر زندگی افراد دیگر داشته باشد. برای مثال، ازدواج با یک فرد دارای اختلال دوقطبی ممکن است زندگی مشترک را دشوارتر کند و نقش اطرافیان در تشدید عوارض بیماری حائز اهمیت است. هرچند تاثیرات آن بسته به شدت بیماری متفاوت است، اما اگر فرد نتواند احساسات خود را کنترل کند، ممکن است به خودکشی روی بیاورد یا در اعتیاد گرفتار شود.

اگرچه لیتیوم اثربخش است ولی برای برخی از افراد عوارض درمانی نامناسبی به همراه دارد. بیمارانی که به لیتیوم پاسخ نمی­دهند می‌توانند داروی دیگری با ویژگی ضد مانیا مصرف کنند از جمله ضد تشنج­هایی مثل کاربامازپین و والپروات و مسدودکننده­های مسیر کلسیم مانند وارپامیل. تحقیقات پیگیری ۵ ساله گزارش رد حتی اگر آن‌ها به مصرف لیتیوم ادامه دهند احتمال عود ۷۰% خواهد بود. اختلال دوقطبی در سالمندان یک اختلال خلقی مزمن است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطح انرژی و رفتار می شود. دوره‌های شیدایی و هیپومانیک نشانه اصلی این بیماری هستند و اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌های افسردگی نیز دارند.

به دوستان یا اعضای خانواده خود اطلاع دهید که در صورت نیاز به یک گوش دلسوز، تشویق یا کمک برای درمان، شما آنجا هستید. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب تمایلی به درخواست کمک ندارند، زیرا نمی‌خواهند خود را سربار دیگران بدانند، بنابراین به فرد یادآوری کنید که برایتان مهم است و هر کاری که می‌توانید برای کمک انجام خواهید داد. یکی از علائم مهم اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان، تغییرات قوی در مود و خلق و خو است. از آنجایی که تشخیص دوقطبی در این گروه سنی معمولاً سخت‌تر از بزرگسالان است، بهتر است در صورت تجربه هر یک از علائم دوقطبی، کمال دقت را در تشخیص و درمان موضوع اعمال کنید. اختلال دوقطبی که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می شد، یک وضعیت سلامت روانی است که باعث نوسانات شدید خلق و خوی می شود که شامل اوج هیجانی (شیدایی یا هیپومانیا) و پایین بودن (افسردگی) می شود. بیماری افسردگی دو قطبی یک بیماری مزمن است که تا آخر عمر بیمار همراه اوست.

اختلال دوقطبی یکی از ارثی‌ترین بیماری­های روان‌پزشکی است و اغلب الگوی ابتلای خانوادگی دارد، خطر ابتلا اقوام درجه‌یک فرد مبتلا به این اختلال نزدیک ۱۰ برابر افراد عادی جامعه است. احتمال وقوع بیماری در دوقلوهای یک تخمی حدود ۷۰-۴۰% است در حالی که این میزان در دوقلوهای دوتخمی ۲۰-۱۰% است. در مجموع موضوع توارث در اختلال دوقطبی پیچیده است و توسط چندین ژن و نه فقط یک ژن تنظیم می­شود. این نکته که بیماری دوقطبی یک بیماری چندژنی است کاملاً پذیرفته شده و این چندژنی بودن سبب الگوهای توارثی متعددی می­شود. صحبت آزادانه درباره اختلال دوقطبی و تجربیات شخصی می‌تواند به کاهش استیگما کمک کند.

روان‌درمانی

تثبیت کننده هایی مانند لیتیوم و والپروات برای جلوگیری از نوسانات خلقی و کاهش شدت دوره های شیدایی و افسردگی استفاده می شود. روان درمانی جزو درمان های غیر دارویی است که با هدف کمک کردن به شناسایی فردی و تغییر در احساسات و افکار فرد مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله بیشترین دارو هایی که برای درمان این اختلال مورد استفاده قرار می گیرند دارو های تثبیت کننده خلق و خو بوده که موجب کاهش شدت برآشفتگی‌ خلق و خو شده و ریسک خودکشی را در بیمار کمتر می کند. برای تشخیص اختلال دوقطبی، فرد باید حداقل یک دوره مانیک (یا نیمه شیدایی) در اختلال را تجربه کرده باشد. در کنار درمان های پزشکی، سبک زندگی سالم و حمایت اجتماعی نیز نقش مهمی در کنترل اختلال دوقطبی دارد. اگر سرگیجه همراه با علائمی مانند حملات پانیک، تغییرات ناگهانی در خلق و خو، افسردگی و اضطراب شدید باشد، فرد ممکن است به روان‌آشفتگی دچار شده باشد.

در مورد کودکان و نوجوانان دقت لازم صورت گیرد که تشخیص درست صورت گیرد. افکار خودکشی در این دوره باید خیلی مد نظر باشد و کمک های لازم ارائه گردد. اپیزودها یا دوره های نوسانات خلقی، ممکن است یک یا چندین بار در سال اتفاق بیفتد. برخی دیگر ممکن است اغلب دچار نوسانات خلقی از افسردگی به شیدایی یا افسردگی و شیدایی همزمان شوند. توجه به این نکته مهم است که تشخیص اختلال دوقطبی می تواند پیچیده باشد و ممکن است برای رسیدن به یک تشخیص دقیق نیاز به بازدید و ارزیابی های متعدد داشته باشد. اگر به اختلال دوقطبی مشکوک هستید که شما یا شخصی که می شناسید، بسیار مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط برای ارزیابی مناسب مشورت کنید.

رابطه از پشت تا چه زمانی قابل تشخیص است؟

کودکان و نوجوانان، دوره‌های واضح افسردگی، شیدایی و نیز مود سوئینگ (تغییرهای شدید در حالت روحی) را تجربه می‌کنند. اما الگوی زمانی ظهور و تغییرات این علائم در آن‌ها با بزرگسالان متفاوت است. علاوه بر این، علائم ممکن است به سرعت تغییر کرده و حتی ناپدید شوند که این موضوع تشخیص اختلال را دشوار‌تر می‌کند. عوامل محیطی، از جمله تجربه‌های آسیب‌زا و استرس، نیز ممکن است در بروز اختلال دو قطبی نقش داشته باشند. رویدادهای استرس‌زا مانند مرگ یک عزیز، بیماری‌های جدی، طلاق یا مشکلات مالی می‌توانند دوره‌های بیماری دوقطبی یا افسردگی را تحریک کنند.

در دوران افسردگی

شما نمی توانید فرد مورد علاقه خود را که مبتلا به اختلال دوقطبی است نجات دهید، و همچنین نمی توانید آنها را مجبور کنید که مسئولیت بهتر شدن را به عهده بگیرند. شما می توانید حمایت کنید، اما در نهایت، بهبودی در دستان فرد مبتلا است. اما مراقبت از یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز در صورت غفلت از نیازهای خود می تواند آسیب زا باشد، بنابراین مهم است که تعادلی بین حمایت از محبوب خود و مراقبت از خود پیدا کنید. این راهنما برای کمک به فرد مبتلا به اختلال دوقطبی تدوین شده است و به شما کمک می کند تا در چالش ها همراهی کنید و از دوستان یا اعضای خانواده خود حمایت کنید. علاوه بر عوامل ژنتیکی، عواملی مانند تغییرات در ساختار و فعالیت مغز نیز در بروز این اختلال موثر هستند. محققان تفاوت‌های جزئی در اندازه و فعالیت برخی مناطق مغزی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی را شناسایی کرده‌اند، هرچند که اسکن‌های مغزی نمی‌توانند به تنهایی این اختلال را تشخیص دهند.

کودکان کمتر از نه سال تحریک پذیری و ناستواری هیجانی نشان می‌دهند، ولی کودکان بزرگتر شنگولی، خلق بالا، افکارپارانوییایی و هذیان های خود بزرگ بینی را بیشتر نشان می‌دهند. دیلانگ و آلدرشوف اظهار می‌کنندکه اختلال دوقطبی در کودکان زیر بلوغ سنی با چرخه هایی شروع می‌شود که در آن چرخه ی شیدایی خفیف و بی قراری وجود دارد. اگرچه کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی بر اساس معیارهای یکسانی که برای بزرگسالان است، تشخیص داده می شوند، علائم در کودکان و نوجوانان اغلب الگوهای متفاوتی دارند. این الگوها ممکن است به طور منظم در دسته بندی های تشخیصی قرار نگیرند. دکتر لطفی کاشانی و دکتر وزیری در کتاب روان شناسی مرضی به موارد زیر در مورد اختلال قطبی در کودک و نوجوانان اشاره می‌کنند.

علاوه بر چالش مقابله با علائم و عواقب آن ها، اعضای خانواده اغلب با احساس گناه، ترس، خشم و درماندگی دست و پنجه نرم می کنند. وقتی افسرده می شوید، ممکن است احساس غمگینی یا ناامیدی کنید و علاقه یا لذت را نسبت به بیشتر فعالیت ها از دست بدهید. هنگامی که خلق و خوی شما به سمت شیدایی یا هیپومانیا (کمتر شدیدتر از شیدایی) تغییر می کند، ممکن است احساس سرخوشی، پر انرژی یا تحریک پذیری غیرعادی داشته باشید. این نوسانات خلقی می تواند بر خواب، انرژی، فعالیت، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر واضح تأثیر بگذارد. مراقبت از سالمندان مبتلا به آلزایمر، وظیفه‌ای بسیار حساس و چالش‌برانگیز است که نیازمند دانش و مهارت‌های ویژه‌ای است. سالمندانی که با آلزایمر زندگی می‌کنند، نیاز به حمایت جسمانی، روانی و عاطفی دارند و همراهی با آنان برای خانواده‌ها ممکن است دشوار و پر استرس باشد.

دودسته از داروهای دیگر غیر از لیتیوم برای درمان شیدایی حاد بوده­اند. داروهای ضد تشنج مانند دی والپرواکس سدیم و داروهای ضد روان‌پریشی مانند اولانزاپین. لیتیوم هنوز به عنوان گزینه اول توصیه می­شود اما هر دو نوع درمان جدید برای کسانی توصیه می­شود که نمی­توانند عوارض جانبی لیتیوم را تحمل کنند. اختلال دوقطبی یک شرایط مزمنی است که همیشه خطر بازگشت دارد و از این نظر شبیه بیماری­هایی مثل اسکیزوفرنی، مرض قند، اسم فشارخون بالا هست. این بیماری‌ها را می­توان برای مدت طولانی کنترلشان کرد ولی درمان آن‌ها ممکن نیست.

اختلال دوقطبی، همچنین به عنوان بیماری شیدایی افسردگی شناخته می شود، یک وضعیت سلامت روان است که با تغییرات شدید در خلق و خو، سطح انرژی و سطح فعالیت مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌هایی از شیدایی و افسردگی را تجربه می‌کنند که می‌تواند از نظر شدت و مدت متفاوت باشد. در طول دوره های شیدایی، افراد ممکن است احساس شادی، انرژی و احساس اغراق آمیز از اعتماد به نفس داشته باشند. از سوی دیگر، در طول دوره های افسردگی، ممکن است احساس غمگینی، ناامیدی و عدم علاقه به فعالیت هایی داشته باشند که زمانی از آنها لذت می بردند. برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مهم است که از نزدیک با متخصصان مراقبت های بهداشتی برای مدیریت علائم خود و توسعه استراتژی های مقابله ای همکاری کنند. زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی یک وضعیت روانی بسیار پیچیده است که با تغییرات شدید خلقی بین دوره‌های شیدایی (افزایش انرژی و نشاط) و افسردگی (احساس ناراحتی و بی‌انگیزگی) همراه است.

بیماری افسردگی سن و سال نمی‌شناسد ولی با این حال، یکی از بیماری‌ رایج در سالمندان است که درصد زیادی به دلایل مختلف، درگیر این اختلال می‌شوند. سالمند مبتلا به افسردگی نیاز به مراقبت بسیاری دارد و بهتر است در این شرایط به هیچ دلیلی تنها نماند، از طرف خانواده حمایت شود و تحت درمان قرار گیرد. انواع اختلالات روانی وجود دارد که می‌توانند زندگی را برای سالمندان سخت‌تر کنند. این نوع بیماری‌ها ممکن است در هر دوره‌ای از زندگی و برای هر شخصی اتفاق بیافتند؛ اما به دلیل آسیب‌پذیری بیشتر افراد سالمند، معمولا این‌گونه افراد بیشتر در معرض خطر مبتلا شدن به این نوع از بیماری‌ها هستند. علاوه بر تشخیص و دارو درمانی سه مداخله آموزش و کمک به خانواده ها، مهارت‌سازی و تغییر سبک زندگی – مانند ایجاد چرخه‌های منظم خواب و بیداری که اغلب برای دستیابی به بهبودی کلیدی است. از آن جا که تشابهات علایمی بین اختلال بیش فعالی و دوره شیدایی وجود دارد.

روان درمانی که «گفتار درمانی» نیز نامیده می شود، می تواند بخشی موثر از برنامه درمانی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد. اولین قدم برای کمک به فرد مبتلا به اختلال دوقطبی این است که خانواده ها یاد بگیرند که بیماری و مشکلات آن را بپذیرند. وقتی احساس ناامیدی یا گناه می کنید، به یاد داشته باشید که اختلال دوقطبی تقصیر کسی نیست. پذیرش اختلال دوقطبی مستلزم اذعان به این است که همه چیز ممکن است دیگر هرگز «عادی» نباشد. بیماری‌های روانی اهمیت بسیاری دارند و ممکن است حتی بیشتر از بیماری‌های جسمی در افراد تاثیرگذار باشند.

دارو سنگ بنای درمان اختلال دوقطبی است و بیشتر افراد برای تنظیم خلق و خوی خود و جلوگیری از عود بیماری به آن نیاز دارند. با وجود نیاز به دارو، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مصرف آن را قطع می کنند. برخی به این دلیل که احساس بهتری دارند، برخی دیگر به دلیل عوارض جانبی، و برخی دیگر به دلیل لذت بردن از علائم شیدایی ترک را ترک می کنند. افرادی که فکر نمی کنند مشکلی دارند، احتمالاً مصرف دارو را قطع می کنند. برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است علائم خفیف تری داشته باشند. با هیپومانیا، ممکن است احساس بسیار خوبی داشته باشید و متوجه شوید که می توانید کارهای زیادی انجام دهید.

اختلال دوقطبی می تواند تأثیرات قابل توجهی بر جنبه های مختلف زندگی افراد بگذارد، به خصوص اگر درمان مناسب و پایداری وجود نداشته باشد. اختلال دو قطبی نوع دو دارای شدت بالای ناتوانی در خلق و خو نیست و بیمار مبتلا به آن به بستری نیاز پیدا نمی کند. اختلال دوقطبی یک بیماری مزمن است، اما با درمان های موجود تا حد زیادی قابل کنترل و مدیریت است. اختلال دو قطبی اختلالی است که موجب ایجاد تغییرات در میزان انرژی و تمرکز فرد بیمار می‌شود. زندگی با اختلال دوقطبی می‌تواند چالش‌های متعددی ایجاد کند، اما با استفاده از راهکارهای مناسب می‌توان این چالش‌ها را مدیریت کرد. بیماری آلزایمر یا همان فراموشی نیز از دیگر اختلالات روانی شایع در سالمندان نام برده می‌شود.

در زمان جنون، ممکن است فرد مورد علاقه شما بی پروا، ظالم، انتقادی و پرخاشگر باشد. هنگامی که افسرده هستند، ممکن است طردکننده، تحریک پذیر، خصمانه و بدخلق باشند. سخت است که چنین رفتارهایی را شخصی نگیرید، اما سعی کنید به یاد داشته باشید که این رفتارها نشانه بیماری روانی عزیزتان هستند، نه نتیجه خودخواهی یا ناپختگی. با میزان سرعت بهبودی صبور باشید و برای شکست ها و چالش ها آماده شوید. تشخیص بیماری دو قطبی با مراجعه به روانپزشک یا روانشناس قابل انجام است. پزشک با بررسی تغییرات خلق و خو قادر به تشخیص مریضی دو قطبی در افراد است.