آموزش مفاهیم پیشرفته در ان اف تی

ان اف تی (NTF) از مهمترین الگوریتم‌های مورد استفاده در حوزه‌ی یادگیری ماشین است که برای حل مسائل شبکه‌عصبی به کار می‌رود. در این الگوریتم، یادگیری به صورت چشم‌داشتی صورت می‌گیرد. یعنی به جای یادگیری پارامتر‌ها، یادگیری الگوها صورت می‌گیرد. در ادامه، مفاهیم پیشرفته در ان اف تی را بررسی خواهیم کرد.

1- آموزش با استفاده از نسبت منفعتی :

اگر توجه کنیم، در یادگیری پارامتری، یادگیری با توجه به تابع خطا است. اما در یادگیری الگویی، ما با حذف الگوهای ضعیف به یادگیری نزدیک می‌شویم. در این روش، برای حذف الگوهای ضعیف، از نسبت منفعتی پیروی می‌شود. این نسبت باید بیشتر از یک باشد تا الگو حذف شود. در صورتی‌که نسبتِ منفعتی هر الگو، کمتر از یک شود، آنگاه الگو حذف نمی‌شود و برای حداقل کردن تابع خطا، دوباره با الگوی جدید آموزش داده می‌شود.

2- نوسان‌گیر دو جهته:

در این روش، قابلیت جستجوی پیچیده‌تری داریم. در بسیاری از الگوریتم‌های یادگیری، کاربرد دادن نوسان‌گیر محدود به یک جهت است، اما در روش دو جهته، این محدودیت برطرف می‌شود. به این صورت که در هر مرحله، با در نظر گرفتن جهت بهینه، الگو را بروزرسانی می‌کنیم.

3- جایگاه مقایسه خطا:

به جای همان نقطه‌ی شروع آموزش، یعنی وزن‌های تصادفی، می‌توان از جایگاه مشخصی به عنوان نقطه مقایسه خطا استفاده کرد. در این روش، برای پیدا کردن بهینه بودن حلقه آموزش، تابع خطا را به کمک وزن‌های موجود در این جایگاه، مقایسه می‌کنیم.

به طور کلی، پیشرفته‌ترین روش‌های یادگیری در ان‌اف‌تی، می‌تواند برای حل مسائل پیچیده‌تر و با دامنه‌ی عملکرد بلند، مفید باشد. استفاده از این روش‌ها، می‌تواند نتیجه‌ی بهتری را در مدل‌های یادگیری پیش‌بینی دهد.

مفهوم استفاده از Trait در ان اف تی (Trait، ارث بری، ان اف تی)

تریت یکی از قابلیت‌های اصلی در زبان برنامه‌نویسی پی‌اچ‌پی است که برای مدیریت گسترش‌پذیری کد در ان اف تی به کار می‌رود. این قابلیت متغیرها، خصوصیات و روش‌های ویژه را به یک کلاس اضافه می‌کند. به عبارت دیگر، تریت به ما این امکان را می‌دهد که چندین کلاس مجزا را با استفاده از یک گروه از متد‌های جزئی‌شده (trait) ترکیب کنیم و یک کلاس جدید را ایجاد کنیم.

با استفاده از تریت، می‌توانیم انعطاف پذیری کد را افزایش داده و ساختار کد را بهینه‌تر کنیم. به‌طور مثال، می‌توانیم یک کلاس پایه را به چند کلاس مشترک به عنوان تریت ارث بری کنیم، که از امکانات و خصوصیات مشابهی برای پیاده‌سازی دیگر کلاس‌های ان اف تی استفاده می‌کنند. این امکان به ما این امکان را می‌دهد که کدهای تکراری را حذف کنیم و باعث افزایش سرعت اجرای کد و حجم کدها شویم.

استفاده از تریت در ان اف تی به این معناست که شما می‌توانید خصوصیات و رفتار‌های جدیدی را به کدهای موجود اضافه کنید به جای نوشتن روش های بازگشتی یا تکراری که اصولا زمان بر هستند. با استفاده از تریت، می‌توانیم یک کلاس جدید ایجاد کنیم و آن را از چندین تریت مجزا تشکیل دهیم تا همگی به یک شکل در کلاس جدید اجتماع پیدا کنند. این قابلیت به ما این اجازه را می‌دهد که کد را به صورت شی گرا و مفهومی‌تر پویا کنیم. در نتیجه، کد آسان‌تر توسعه می‌یابد و پایان‌خط برای برنامه‌نویس بهبود می‌یابد.

استفاده از Dependency Injection در ان اف تی (Dependency Injection، ان اف تی)

Dependency Injection یک الگوی طراحی است که در آن، نیازمندی های یک کلاس یا شی، توسط کلاس های دیگر ایجاد و از آن ها تزریق می شوند. در واقع، این الگوی طراحی به این صورت کار می کند که تمامی وابستگی های یک شی در زمان اجرا فراهم می شود و شما کامل مدیریت ابزارهایی هستید که برای کلاس ها و خدمات خود استفاده می کنید.

در ان اف تی نیز، Dependency Injection یکی از مهم ترین الگوهای طراحی است و بسیاری از توسعه دهندگان در ابتدای برنامه نویسی از آن بهره می برند. با استفاده از این الگو، شما می توانید تمامی وابستگی های خود را در یک محیط کنترل شده مدیریت کنید و از مشکلاتی مانند تکرار کد، مشکلاتی در زمان توسعه و دیباگ کردن و مشکلاتی در زمان ادغام بعدی با سامانه ای که قرار است آن را به آن الحاق کنید، جلوگیری کنید.

در واقع، استفاده از Dependency Injection برای ان اف تی، به شما کمک می کند تا از ابزارهایی که این فریمورک ارائه می دهد بهترین بهره را ببرید و همچنین در زمان توسعه، بهترین عملکرد و چابکی را داشته باشید. بنابراین، استفاده از الگوی Dependency Injection در ان اف تی، از جمله مفاهیم حیاتی است که هر برنامه نویسی باید با آن آشنا باشد و بتواند از آن به درستی استفاده کند.

استفاده از Interfaces در ان اف تی (Interfaces، ان اف تی)

آیا شما به دنبال یک راه حل مناسب برای دسترسی به قابلیت‌های مختلف در برنامه‌نویسی ان‌اف‌تی هستید؟ در این صورت، مفهوم «interface» می‌تواند برای شما مفید باشد.

امروزه، اکثر برنامه‌های ان‌اف‌تی شامل چندین کلاس با قابلیت‌ها و ویژگی‌های مختلف هستند. برای دسترسی به این قابلیت‌ها ممکن است نیازی به ارث‌بری از کلاس‌های دیگر نباشد و در عوض امکان استفاده از interface وجود داشته باشد.

Interface به معنی یک قرارداد بین دو شیء یا کلاس است. از این جنبه، Interface به این شیوه کار می‌کند که در حقیقت کلاسی است که دارای هیچ پیاده‌سازی نیست و فقط یک لیست از قابلیت‌ها و ویژگی‌ها را به نمایش می‌گذارد.

در ان‌اف‌تی، کلاس‌ها می‌توانند از چندین interface به عنوان یک مجموعه از قابلیت‌ها استفاده کنند. این کار به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد که به سادگی کلاس‌هایی با قابلیت‌های مختلف را ترکیب کنند و یک کلاس پیچیده را بسازند.

با استفاده از interface، برنامه‌نویسان می‌توانند به صورت مجزا به توسعه قابلیت‌های مختلف بپردازند و به تدریج آن‌ها را به برنامه‌ای که قرار است نوشته شود اضافه کنند. این کار باعث می‌شود که برنامه‌نویسی در ان‌اف‌تی سریع‌تر، پویاتر و قابل توسعه‌تر باشد.

استفاده از Traits به جای ارث بری در ان اف تی (Traits، ارث بری، ان اف تی)

این روزها، انواع مختلف فریمورک هایی که به برنامه نویسان کمک می کنند تا برنامه های بزرگ و پیچیده ای را ایجاد کنند، وجود دارد. یکی از این فریمورک ها، ان اف تی (Laravel) است که یک فریمورک وب است. در Laravel، از ویژگی هایی مانند Traits و Inheritance یا ارث بری استفاده می شود.

در Laravel، Inheritance به عنوان یکی از محبوب ترین ابزارهای برنامه نویسی است. با استفاده از Inheritance، امکان واصل کردن خصوصیات و سازوکارهای یک کلاس به یک کلاس مشابه وجود دارد. این به برنامه نویسان کمک می کند که کدهای تکراری را به راحتی از بین ببرند.

اما در Laravel، مفهوم Traits نیز وجود دارد که به جای استفاده از Inheritance می تواند استفاده شود. Traits، یک سازوکار است که به برنامه نویسان کمک می کند تا چند خصوصیت و روش را با هم ارتباط دهند. وقتی یک Trait با یک کلاس Laravel وصل شود، تمامی خصوصیات و روش های آن Trait به کلاس ارث بری خواهند شد.

استفاده از Traits در Laravel برای برنامه نویسان مزایایی دارد. به عنوان مثال، اگر می خواهید چند کلاس و چند Trait را با هم ترکیب کنید، می توانید از این مفهوم استفاده کنید تا با راحتی کدهای بیشتر ایجاد کنید. همچنین، از آنجایی که این مفهوم به جای Inheritance استفاده می شود، پیچیدگی کد کاهش می یابد و کد بهتر قابل فهم است. در نتیجه، Traits می تواند به برنامه نویسان کمک بزرگی کند تا بهتر و با کارایی بالاتر، با زبان PHP کار کنند.

استفاده از دکوراتور در ان اف تی (Decorator، ان اف تی)

دکوراتور یکی از ابزارهای مهم در زبان برنامه نویسی پایتون است که این ابزار برای تغییر ویژگی‌های یک تابع به کار می‌رود. دکوراتور در ان‌اف‌تی (Decorator in Flask) نیز به ما این اجازه را می‌دهد که ویژگی‌های یک تابع را به عنوان فرآیند میانی (middleware process) درون یک برنامه Flask اجرا کنیم. با استفاده از دکوراتور در ان‌اف‌تی، می‌توان به صورت دینامیک به کدهای تابع‌های مورد نیاز فرآیندی اضافه کرد.

یکی از مواردی که می‌توانیم از دکوراتور در ان‌اف‌تی استفاده کنیم، تعیین سطح دسترسی کاربران به صفحات وب است. در این روش، با اضافه کردن دکوراتورهای مربوط به سطح دسترسی مورد نیاز به کدهای تابع، به راحتی می‌توان مجوز دسترسی به صفحه مورد نظر را به کاربران مشخص داد.

همچنین از دکوراتور در ان‌اف‌تی برای وارد کردن تغییرات مورد نیاز به پاسخ‌های سرور استفاده می‌شود. این روش، مفید است برای رشته‌بندی فرآیند پردازشی در یک سیستم Flask.

با توجه به توضیحات بالا، می‌توان فهمید که توانایی استفاده از دکوراتور در ان‌اف‌تی، به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهد که به راحتی و با سرعت ویژگی‌های کدهای تابع‌های خود را توسعه دهند و برنامه‌خود را بهبود بخشند. در کل، بهره‌گیری از دکوراتور در ان‌اف‌تی، یکی از مباحث مهم برای برنامه‌نویسی کارآمد ورودی و خروجی وب است.